Dinsdag 2 Oktober, Dikke shit!

De koeien hebben ons wakker geloeid en vogeltjes weer lekker gekrijst... Goodmorning jou Dutch shitty asses! Ja, want iedereen is aan de schijt hier!!! De teller stond op 41 aan het einde van de dag :O. Ik niet trouwens, enige dans die ik ontspring ;). Niet omver te krijgen lijkt het wel! Oké, ik heb me wel weer lekker gemold trouwens... duimen kan ik geen flikker mee (gekneusd of weetniet wat na het volleybal), ben door een stoel heen gezakt (je mag lachen ja, 'kouter spillebeen met beide beentjes in de lucht', deed geen pijn) en heb daardoor een kras op me rug en een blauwe plek die zo groot is als mijn kuit, en heb mijn knie opengehaald aan hekje klimmen met een rokje.

Ik houd nooit zo veel van vrije tijd... What to do totday... Ik ben op eigen houtje naar Maternity gelopen. De arts in opleiding, Dr. David, was daar weer en gaf les aan een paar Verpleegkunde studenten uit Livingstone. Ik mocht ook blijven. Heel leerzaam. Hoe je de indaling makkelijk met een hand kunt meten, luisteren met een koker als stethoscoop, dat een vrouw in 10 minuten ongeveer  5 à 6 (geloof ik) sterke contracties mag hebben die per contractie 40-50 seconden moeten duren (idealiter), hoe je cm's ontsluiting meet (maar niet geoefend hoor), dat er indicatie is voor keizersnede wanneer de vrouw heftige, contracties heeft, maar te weinig (<10 cm) ontsluiting. En dat meconium op de handschoen bij vaginaal toucher meestal geen goed teken is. 
Helaas ook een vrouw waarvan ze al wisten dat ze een dood baby'tje met zich meedroeg. Ze had Down syndroom en leek niet veel van te snappen van het onderzoek en meewerken,  maar dit kon ze wel begrijpen. Een van je grootste nachtmerries lijkt me als je nog moet bevallen, wetende dat er een dode baby uitkomt.
Op naar OK voor een keizersnede. Helaas waren twee andere studenten daarvoor al ingedeeld, te vol. In de andere operatiekamer werd een lymfeklier bij de kaak verwijderd en ik denk niet dat ik iemand zoveel pijn heb zien lijden. Het duurde wel een half uur en de verdoving werkte niet goed. Het meisje was nog maar 12 ofzo. Met z'n vieren moesten we haar stabiliseren omdat ze zo lag te creperen van de pijn. Arm kind!
Een kort bezoekje aan de Paeds... Waar twee van ons Play Room deden, soort CliniClowns idee. Met bellenblaas, haha. Iedereen krijgt een bijnaam van de Esther, vrouw die dat begeleidt, mijne is 'Chipego', wat 'gift' betekent. Don't know why. Heb zelf namelijk nog geen Play Room gedaan.