Dinsdag 25 sep, pff de wekker gaat zoooo vroeg
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
16 Oktober 2012 | Zambia, Choma
Dinsdag 25 september
Pfff, de wekker gaat zoooo vroeg. Het is kwart voor voor zeven. Om 8 uur moet ik met Lucas op de OK staan, tot 11:30. Daarna zijn de volgende studenten aan de beurt. We hebben verschillende meeloopdiensten. Anderen gaan na de ochtend bespreking Clinic Rounds lopen, en weer twee anderen gaan Vital functions (bloeddruk, temp etc.) meten. Ik prop me helemaal vol tijdens het ontbijt, het zal wel een tijdje stilstaan in de hitte worden met een mondkapje voor....
Het was... Een tijd stilstaan met een mondkapje voor mijn mond. Het duurde natuurlijk even voordat de chirurg arriveerde op de OK. Ondertussen heb ik mij in zo'n apenpakje (die van mij had bloemetjes, haha) gehuld met klompen en mijn handen gewassen en eigen handalcohol gebruikt, want die hadden ze daar niet... Hygiëne was ver te zoeken. Net als dat het raampje open staat en de enige die gedeeltelijk steriel zijn (of poging tot) zijn de chirurgen en de clinical assistant. Handschoenen zijn er maar enkel in een maat: large. Op het programma staat een navelbreuk en twee lieshernia's. Het eerste patiëntje is een jong jochie, nog geen twee denk ik, en de chirurg en een Canadese verpleegkundige stabiliseren hem op de operatietafel met banden. Zodanig dat de chirurg.... Goed bij zijn lies kan??? Ja, vrij laat kwamen ze erachter dat het om een navelbreuk ging. Ik snapte vrij weinig van wat de chirurg deed. Er werd ook niets uitgelegd... Laat staan dat we iets mochten doen....behalve spiritus in een potje gieten en de jassen dichtknopen, joepie. De chirurg is een Amerikaan en ik zou niet weten hoe hoe hij heet, hij wilde zich namelijk niet voorstellen aan ons. 'Het had geen verschil gemaakt of we twee van de plastic stoeltjes waren geweest', was Lucas' wijze uitspraak.
Met spoed moest er een keizersnede worden uitgevoerd. Een jonge moeder komt binnen. Dat is niet ongebruikelijk hier... Je bent pas vrouw als je een kind baart. Veel van de meisjes hebben echter nog een te kleine bekken voor een bevalling en keizersnedes worden hierom meerdere malen per dag routinematig uitgevoerd. In ongeveer 20 min is het gebeurt. Ik was even bang dat de eerste keer dat ik een baby ter wereld zou komen, een dode zou zijn. Pas na hevig schudden komt er na een tijdje gekrijs uit. Wat een opluchting!!
Van twee tot vier staan in de middag colleges gepland, vandaag Dr. Thuma. De eerste keer dat ik een vest nodig had hier in Zambia, de temperaturen lopen namelijk op tot ongeveer 35 graden. Dr. Thuma houdt echter van airco... Snotter snotter. Zijn vader heeft ervoor gezorgd dat de eerste bakstenen van het ziekenhuis werden gelegd. Colleges heb ik uitgezeten, ik viel haast in slaap. After dinner dip, hebben we allemaal een beetje last van. We eten ons suf aan wat we namelijk in de middag voor lunch krijgen, als het zo doorgaat moet ik mijn elastiekjes gaan gebruiken om mijn broeken dicht te houden. Maar anders hebben we altijd de chitenga's nog... Dat zijn doeken van katoen of nylon met onwijs mooie kleuren en prints. Ze verkopen ze op het marktje achter het ziekenhuis. Vanmiddag heb ik er ook maar eentje gehaald. Verschrikkelijk, het zit natuurlijk voor geen meter zo'n mega theedoek tot aan je enkels. Het zal wel moeten... Op sommige momenten mogen we namelijk alleen een lange rok dragen, ze zijn hier namelijk zwaar christelijk. Het was weer een leuk bezoekje aan de markt: Leo (dat is Leonore, coole en lieve meid), besloot een potje te gaan dammen met een verkoper. Met bierdopjes!!! (Eeeh... Zwaar christelijk.... Waar had hij die vandaan? Geen druppel alcohol in de buurt!). We kregen ook bijna een soort bruine gekookte stokjes in onze mond gedouwd... Eeeh 'We have to go, Nice day'. Ja onwijs onbeleefd, maar dat was van de familie van de zieken in het ziekenhuis, en zij zwerven buiten. We willen niet gelijk aan de diarree natuurlijk!
's Avonds gezellig met z'n allen film kijken... Oohnee mijn ogen besluiten het AL om 20:30
te begeven... Weltrusten zombie!!
Ps: ik loop een paar dagen achter met mijn blogs, as you might have noticed, we hebben zo af en toe internet. Foto's van de IPad hierop zetten lukt niet, dus die plaats ik was via fb.
Groetjes uit Zambia, Iris
Pfff, de wekker gaat zoooo vroeg. Het is kwart voor voor zeven. Om 8 uur moet ik met Lucas op de OK staan, tot 11:30. Daarna zijn de volgende studenten aan de beurt. We hebben verschillende meeloopdiensten. Anderen gaan na de ochtend bespreking Clinic Rounds lopen, en weer twee anderen gaan Vital functions (bloeddruk, temp etc.) meten. Ik prop me helemaal vol tijdens het ontbijt, het zal wel een tijdje stilstaan in de hitte worden met een mondkapje voor....
Het was... Een tijd stilstaan met een mondkapje voor mijn mond. Het duurde natuurlijk even voordat de chirurg arriveerde op de OK. Ondertussen heb ik mij in zo'n apenpakje (die van mij had bloemetjes, haha) gehuld met klompen en mijn handen gewassen en eigen handalcohol gebruikt, want die hadden ze daar niet... Hygiëne was ver te zoeken. Net als dat het raampje open staat en de enige die gedeeltelijk steriel zijn (of poging tot) zijn de chirurgen en de clinical assistant. Handschoenen zijn er maar enkel in een maat: large. Op het programma staat een navelbreuk en twee lieshernia's. Het eerste patiëntje is een jong jochie, nog geen twee denk ik, en de chirurg en een Canadese verpleegkundige stabiliseren hem op de operatietafel met banden. Zodanig dat de chirurg.... Goed bij zijn lies kan??? Ja, vrij laat kwamen ze erachter dat het om een navelbreuk ging. Ik snapte vrij weinig van wat de chirurg deed. Er werd ook niets uitgelegd... Laat staan dat we iets mochten doen....behalve spiritus in een potje gieten en de jassen dichtknopen, joepie. De chirurg is een Amerikaan en ik zou niet weten hoe hoe hij heet, hij wilde zich namelijk niet voorstellen aan ons. 'Het had geen verschil gemaakt of we twee van de plastic stoeltjes waren geweest', was Lucas' wijze uitspraak.
Met spoed moest er een keizersnede worden uitgevoerd. Een jonge moeder komt binnen. Dat is niet ongebruikelijk hier... Je bent pas vrouw als je een kind baart. Veel van de meisjes hebben echter nog een te kleine bekken voor een bevalling en keizersnedes worden hierom meerdere malen per dag routinematig uitgevoerd. In ongeveer 20 min is het gebeurt. Ik was even bang dat de eerste keer dat ik een baby ter wereld zou komen, een dode zou zijn. Pas na hevig schudden komt er na een tijdje gekrijs uit. Wat een opluchting!!
Van twee tot vier staan in de middag colleges gepland, vandaag Dr. Thuma. De eerste keer dat ik een vest nodig had hier in Zambia, de temperaturen lopen namelijk op tot ongeveer 35 graden. Dr. Thuma houdt echter van airco... Snotter snotter. Zijn vader heeft ervoor gezorgd dat de eerste bakstenen van het ziekenhuis werden gelegd. Colleges heb ik uitgezeten, ik viel haast in slaap. After dinner dip, hebben we allemaal een beetje last van. We eten ons suf aan wat we namelijk in de middag voor lunch krijgen, als het zo doorgaat moet ik mijn elastiekjes gaan gebruiken om mijn broeken dicht te houden. Maar anders hebben we altijd de chitenga's nog... Dat zijn doeken van katoen of nylon met onwijs mooie kleuren en prints. Ze verkopen ze op het marktje achter het ziekenhuis. Vanmiddag heb ik er ook maar eentje gehaald. Verschrikkelijk, het zit natuurlijk voor geen meter zo'n mega theedoek tot aan je enkels. Het zal wel moeten... Op sommige momenten mogen we namelijk alleen een lange rok dragen, ze zijn hier namelijk zwaar christelijk. Het was weer een leuk bezoekje aan de markt: Leo (dat is Leonore, coole en lieve meid), besloot een potje te gaan dammen met een verkoper. Met bierdopjes!!! (Eeeh... Zwaar christelijk.... Waar had hij die vandaan? Geen druppel alcohol in de buurt!). We kregen ook bijna een soort bruine gekookte stokjes in onze mond gedouwd... Eeeh 'We have to go, Nice day'. Ja onwijs onbeleefd, maar dat was van de familie van de zieken in het ziekenhuis, en zij zwerven buiten. We willen niet gelijk aan de diarree natuurlijk!
's Avonds gezellig met z'n allen film kijken... Oohnee mijn ogen besluiten het AL om 20:30
te begeven... Weltrusten zombie!!
Ps: ik loop een paar dagen achter met mijn blogs, as you might have noticed, we hebben zo af en toe internet. Foto's van de IPad hierop zetten lukt niet, dus die plaats ik was via fb.
Groetjes uit Zambia, Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
