Maandag 8 Oktober, Groeten uit de rimboe

Op een plastic zeil, boven een gat en op hete kolen

"Village: Mizinga, Name: Conceptor Chuumbwa, Students: Eva + Iris." Informatie op het bord in de gang voor komend weekend. "The Dutches, 5-7" heeft Frank eronder geschreven, om duidelijk te maken aan de Amerikaanse meiden die net aankomen (het zijn gelukkig maar TWAALF kippen die erbij komen, No me digas!!!) als wij een weekendje weg zijn dat... We'll be back!!!! Er staat ook een Nederlands mobiel telefoonnummer onder. "Call me maybe", grapje van Justin ;).

Vijf voor twee (twee uur werden we opgehaald)... Ik nog vol enthousiasme en optimisme. De rest zit als zandzakken op de stoelen in de woonkamer. Zit wat in. We weten een soort van wat ons te wachen staat... En dan te bedenken dat meer dan de helft nog steeds ziek is. Ja, zit je niet te wachten op een oh zo vrolijk stuiterende Iris die zin heeft om smerig en primitief te gaan leven voor twee dagen...

Het is denk ik 38 graden als we lopen met kilo's aan bagage naar haar huis (of hutje?). "I live near the water tower", O gelukkig!! Ze is aardig én ze kan goed Engels. En, O gelukkig!! Dat is dichtbij! In totaal kleine 30 minuutjes gelopen. Onderweg zijn Lucas en Bart afgehaakt en verderop haken Inge en Annet ook af. We verblijven in hetzelfde 'dorp'. Een dorp bestaat uit meerdere groepjes huizen stuk of 8) bij elkaar die ver van elkaar afliggen. Ons dorpje ziet er gellig uit! Eerst ons even voorstellen aan het gezin. "Twizzy!". Wat een schatje komt daar aanlopen! Kleine, vrolijke peuter van drie. Haar zoontje. Wapperende eierstokken bij Eva en mij, wij zijn verkocht! Er is ook nog een meisje... ze houdt zich op de achtergrond, ontzettend verlegen. Tien is ze, Astride. "She's my cousin, she lives with me so she has a chance to go to school". Ondertussen werkt ze wel heel hard in het huis. We vinden het allebei moeilijk om aan te zien, Eva en ik, maar weten ook dat ze heft waarschijnlijk een stuk beter heeft met meer mogelijkheden in de toekomst bij Conceptor. Conceptor is een onwijs hartelijke vrouw. Ze is klein en slank. Ze werkt bij de MIAM als assistente, waar wij bijna elke werkweekmiddag lectures hebben. Ze doet alles zelf, ze heeft geen man namelijk. Of die is bij zijn andere vrouw, dat gebeurt ook vaak hier. Er is wel een man in huis, nee jongen, van 19. Dat is haar broer, Conswelo ofzo als ik het goed heb verstaan. Ook heel vriendelijk, maar heel lui. Ja, mannen... hoeven (nog, ooh OEPS :O) minder te doen hier.
We hebben foto's meegekregen van de studenten die vorig jaar bij haar verbleven. Nadat we de foto's hebben gegeven, limonade hebben gedronken en nog een paar mensen uit het dorp hebben ontmoet, gaan we... water halen bij de put! Vier emmertjes water halen, vier emmertjes pompen... ;). Eva heeft er twee meegsleurd aan haar armen. Conceptor zet zonder moeite 20 liter op haar hoofd en ik doe mijn best om die 5 liter die ik erop zet in de emmer te houden, maar... ik heb twee keer gedouched vandaag (met deksel gaat ook beter Iris)! En natuurlijk keihard uitgelachen door de vrouwen die nog bij de put stonden, ach hebben zij ook weer vermaak. Ze zijn trouwens echt super sterk hier! Conceptor is 26 en heeft echt twee keer zoveel spierballen in haar armen dan de gemiddelde 26-jarige jongen in Nederland! Ik snap nu waar dat vandaan komt... Brute kracht nodig, niet alleen om water te halen. Ook met koken! Ze leert me Chima maken in de avond. Dat is een soort maispoeder wat je moet koken,buiten op hete kolen, met water. Vervolgens gooi je er heeeeeel veel meer poeder bij, zodanig dat je je volle gewicht erin moet gooien om het nog te kunnen roeren ;). Je kan het dan kneden en daar eet je mee (soort deeg als bestek :O). We eten er kip en en sla met tomaat en en ui bij. Ja dat is nog een verhaal... Toen we net zo vredig limonade zaten te drinken op onze krukjes (ze heeft verder geen meubels) zei ze: "Tonight I have a chicken for you to slaughter!". Ohja... Dus daar was die kip voor de we zagen in de slaapkamer toen ze een rondleiding gaf!! Ze had gelukkig door dat wij dat echt niet wilden, en heeft de kip geslacht toen wij ons mochten wasen in de 'douche'. Een stenen hokje. Ze geeft ons een teiltje mee met schoon water en zeep, eigenlijk wel prima, niks te klagen. De WC is zo'n zelfde hokje, maar dan met een gat in de grond!! Verder is het wel een 'schoon' hokje. Mijn lichaam snapt echter helemaal dat ik hier liever niet naar de WC ga... Spontane obstipatie. De rest had hetzelfde of slikte preventief Imodium om dat te voorkomen, haha.

Het eten smaakt heel goed. Het valt me op dat alle voorraden zijn aangevuld en alle potten vol zitten. Ze heeft ingekocht denk ik voor ons, voordat wij kwamen. Alles is ook schoon, ook het WC hokje. Volgens mij hebben wij het getroffen met haar: ze is heel lief en zorgt goed voor ons :)

We aten laat, kleine ventje Twizzy valt staand in slaap, tegen de kruk aan. Om half 10 liggen we dan... In een keihhard bed. Maar dat is ook echt het enige negatieve wat ik kan bedenken aan de slaapkamer. Wij slapen op een groot tweepersoons bed met z'n tweeën en zij met z'n drieën in een twijfelaar (geloof ik). Ze hangt ook een muggennet op voor ons.

Het huisje is van steen, dus dat is ook best wel luxe. Er zijn een paar krukjes, paar kleine lage tafeltjes en de twee bedden. Dat is het wel aan meubels. In totaal 4 kamertjes en het WC- en douchehokje staat buiten, een paar meter verderop. Eten doen we op en zeil op de grond (alhoewel ik het idee heb dat de  vloer schoner is dan het zeil). Tijdens het eten proppen Eva en ik zoveel mogelijk naar binnen. Uit beleefdheid, wat wordt 'geaccentueerd' door Conceptor's herhalende woorden: "Let's eat!" of "Just eat!". Maar ook daar valt weinig over te klagen, ze dwingt ons niks en schept ook niet ongevraagd voor ons op of iets dergelijks. Als ik de verhalen hoor van de anderen, hebben ze Chima (en zo lekker is dat nou ook weer niet), rijst en pindakaas gegeten tot ze erbij neer vielen.

Zaterdag 6 Oktober, kwart over zeven in the early morning. "Antie! Antie!", kleine dreumes komt ons wakker maken en kruipt bij ons bed, hihi. Best leuk wakker worden zo! Hij noemt ons vanaf het eerste moment al zijn 'anties', schattig. We kleden ons aan en mogen gezicht en handen wassen. Daarna helpen we met de afwas met gisteren. Astride was het voor met...zand! Daarna wij met water en zeep. Daarna paje maken voor de kleine, is leuker dan chima maken. "He likes porridge more than chima, meat and vegetables. Especially antie-made porridge" ;), haha nog ergens goed voor in ieder geval. Zelf krijgen we chocomelk of koffie en boterhammen (en ze zijn lekkerder dan die in de dorm (hostel verblijf), minder droog) met pindakaas.
Daarna wassen, niet de vaat dit keer. Kleding. Van de hele week. We hadden te weinig waslijn zelfs. Jeetje, rood/bruine zandvlekken All OVER de kleren van Twiz! En dan met de hand wassen... Pff... De wondjes staan nog steeds op Eva haar handen!
Midden op de dag... Oke eindelijk tijd voor lunch, maar... die komt niet zomaar aanvliegen! Eerst water halen bij de put. Brandende zon en geen mm aan schaduw te bekennen op dit tijdstip. Ruim half uur gewacht voordat onze emmers worden volgepompt (ja echt super lief, een niet zo luie man neemt deze taak op zich deze middag, wel een uitzondering hier hoor). We geven Astride het kleine emmertje (5 liter, ze wilde eerst in haar eentje twee emmers van 10 liter gaan halen), Eva draagt met haar spierballen eentje en de andere van 10 liter zet ik weer op mijn kop, aah :O. Ja, zo gaat die beter!!
"Let's eat" rijst, aardappels met lekkere saus (van tomaat en ui) en de overgebleven kip. Daar hebben Eva en ik twee maaltijden voor nodig, ja.
Daarna mochten we ons wassen in de teil (waar we heel blij mee waren:) ). Op naar een een dammetje met z'n viertjes. Daarna zijn we doorgelopen naar Annet en Inge, ligt op de route. De mensen bij wie ze verblijven lijken ns aardig en het ziet er luxe uit met grote stoelen, dat is een gerusstelling (dat ze het goed hebben). Op de terugweg hebben we afwisselend kleine Twiz op onze rug gedragen, natuurlijk veels te ver lopen voor zo'n uk.
Eten maken...chima, wat een verassing. En opeens peerde Astride en Conceptor 'm, water halen. "I'll leave it to you", in de verwachting dat ik er wat van kon. Goed een paar brandwonjes, veel zweetdruppels (want het is echt zwaar!) en wat hulp van haar broertje verder... Eten klaar. Met vieze kleine visjes, 'gapenta' en lekkere groenten erbij. We aten buiten, onder een prachtige sterrenhemel! Goh, dat is echt romantisch voor mijn doen ;). Rond ons en het eten lopen echt veel zwervende honden, heel irritant. Opeens heel dankbaar voor de rabiësvaccinatie.
En weer slaaptijd... Onwijs moe om... Kwart over acht!!!! Het is vroeg donker en je ziet geen hand voor ogen. De enige lichtbronnen zijn twee zaklampen, twee kaarsen, mijn kleine lampje en Eva's ooglampje met een MFVR patroon. "Welterusten", of tenminste poging tot. Allebei niet veel geslapen vorige nacht. Nu snurkt Eva al lekker na 5 minuten ;) (totdat ik haar op haar kop gaf.)

Yep, pagina 4 en het is... Zondagochtend. Na de vaat, papje maken, ontbijt, naar de KERK!! Jehova's. Weet niet of dat nou hetzelfde inhoudt als wat we er in Nederland onder verstaan. Ben ik ook niet achter gekomen. Het kerkje was een vierkant stenen gebouwtje met een paar ramen en houten bankjes van boomstronkjes en totaal waren we met z'n 15'en ofzo. Als je had gehoopt op het gospel spektakel van vorige week, heb je het mis, helaas Iris. Alles in het Tonga en alleen maar gepraat, ruim twee uur lang! Conceptor zelf viel ook haast in slaap.
Oke, let's lunch. Conceptor zette de hete kolen nu binnen voor het koken. Dus we hadden verwarming binnen terwijl het VEERTIG graden buiten was. Buiten 'even afkoelen??'. Ui gesneden met een bot vleesmes. Na de lunch hebben we onze spullen gepakt en heeft ze ons weer maar huis gelopen.

Ben nog steeds een beetje verbaasd hoe snel dit weekend is gegaan. Het was soms zwaar en heel primitief en vooral heel ranzig en ook heel smerig (ik kan het maar niet vaak genoeg zeggen), maar... Eigenlijk vind ik het jammer dat het zo kort was. Zou best wel een tijdje langer zo willen leven. "Ben je soms niet goed bij je hoofd jij!" wordt er nu geroepen als we uitgeput thuis aankomen. Prettig gestoord, is dat soms een slechte eigenschap? Het was een mooie ervaring, maar moet eerlijk toegeven dat je het alleen volhoudt met het uitzicht op je goede, makkelijke, verwende leventje. En met Eva, special thanks!! En ik had ik het wel getroffen met een leuk gezin.
"Ze hebben niks en je krijgt alles.
Geplaatst door Iris van Blitterswijk op 11:02